«یک قطعه زمین دو نبش در بهترین مکان خیابان شهید بابایی به ایشان داده شد، آن هم به دلیل جانباز ۷۰ درصد بودن ایشان و خدمات ارزنده‌ای که در بنیاد و صندوق داشتند.
گروه فرهنگی جهان نيوز: شهید جانباز مجید نبیل در بهمن ماه سال ۱۳۴۱ به دنیا آمد اما برای اینکه چند ماهی از درس و مدرسه عقب نماند، زمان تولدش در شناسنامه شهریور همان سال ثبت شده است.
وی در دهم آبان ماه سال ۱۳۶۱ در عملیات محرم در منطقه عملیاتی عین‌خوش با اصابت تیر و قطع نخاع به افتخار جانبازی ۷۰ درصد نایل آمد و پس از ۳۱ سال صبر، استقامت و عمری مجاهدت علمی و مدیریتی روز چهارم آذر ماه سال ۹۲ در بیمارستان شهید مدرس تهران دعوت حق را لبیک گفت و پیکر مطهرش در گلزار شهدای قزوین به خاک سپرده شد.
این شهید بزرگوار سالها خادم خانواده‌های جانبازان و ایثارگران بود و به عنوان مدیرکل بنیاد جانبازان استان قزوین و مدیرکل بودجه و تشکیلات بنیاد جانبازان کشور فعالیت می‌کرد.
علیرضا کشاورز همرزم شهید جانباز مجید نبیل روایت می‌کند: در همان سال‌های اولیه تشکیل موسسه قرض‌الحسنه از سوی رئیس بنیاد جانبازان قزوین، حاج آقای مهجور یک قطعه زمین دو نبش در بهترین مکان خیابان شهید بابایی به ایشان داده شد.
آن هم به دلیل جانباز ۷۰ درصد بودن ایشان و خدمات ارزنده‌ای که در بنیاد و صندوق داشتند؛ اما ایشان دریافت زمین را حق خود ندانست و آن را به صندوق قرض‌الحسنه اهدا کرد تا از مزایای آن همه جانبازان برخوردار شوند.
او در تمام سال‌های حضور در موسسه علاوه بر اینکه بیشتر وقت و نیرویش را در اختیار صندوق می‌گذاشت از نظر مالی نیز یار و کمک مجموعه بود.
آقای نبیل ساعت‌ها وقت می‌گذاشت و تمامی حساب‌ها و وضعیت مالی صندوق را مدیریت کرده و در مقابل هر آنچه که موسسه را تهدید می‌کرد، سینه سپر کرده و ایستادگی می‌کرد. در واقع صندوق قرض‌الحسنه حضرت ابوالفضل (ع) قزوین یکی از یادگاری‌های ارزنده و ارزشمند ایشان به شمار می‌رود.
منبع: کتاب نبیل (یادنامه اسوه صبر و استقامت سردار شهید جانباز مجید نبیل)
یکی اینطوریست که جان عزیز خود را در راه اهداف مقدس این انقلاب تقدیم میکنه و سالها با رنج و مشقت و مشکلات ناشی از جانبازی روزگار می کذراند اما ذره ای چشمداشت و طمع به سفره انقلاب ندارد تا جایی که منافع حاصل از زمین اهدایی به خودش را با سایر جانبازان عزیز به اشتراک میگذارد. یه عده هم بوده و هستند که در باطن کمترین اعتقادی به این انقلاب و باورها و معیارهای آن نداشته و ندارند و در حالی که برای این انقلاب خدمتی کرده و نکرده, اما خود را صاحب همه چیز می دانند.
