جريان انقلابی اصیل، با سعه‌صدر و مدارا، نه‌تنها مشوق ریزش‌ها نیست و دافعه را فقط در حد ضرورت پذیرا می‌شود بلکه همواره به دنبال گسترده کردن چتر انقلاب، جذب حداکثری، رویش بیشتر و تنش‌زدایی در روابط بین‌الملل و سیاست خارجی کشور است.
وبلاگ، سکوی تولید و پمپاژ محتوای سیاسی در انتخابات ۸۴ بود. توییتر در انتخابات ۸۸ و به خصوص پساانتخابات، گوی سبقت را از سایرین ربود. تلگرام درانتخابات ۹۲ فعالیت ویژه ای داشت. همین جایگاه به صورت خاص برای اینستاگرام در سال ۹۶ و 1400 وجود داشت.
خدا رحمت کند مرحوم استاد پرورش را یک وقتی آن ایام ارتحال امام (ره) کسی از او سؤال کرد بعد از امام (ره) چگونه رهبری جدید می‌خواهد کشتی ایران را در طوفان حوادث سیاسی جهان مدیریت کند.
کلید حل مشکلات در دست مردم می‌باشد و مجرای این حل هم دو چیز است، یکی مشارکت در صحنه‌های خدمت و دیگری حضور در انتخابات و انتخاب افرادی که واجد شرایط حل مشکلات و اعتلای کشور باشند.
رقابت‌های انتخاباتی در کشور ما چند سالی است متأثر از بداخلاقی‌های رسانه‌ای و مجازی شده و این امر قطعا موجب سلب برکت و عنایت الهی می‌شود و باید به‌طور جدی با بداخلاقی‌ها برخورد کرد تا این ایام پرشور و شعور در کشور، تلخ و کدر و گناه‌آلود نباشد.
۲۲ بهمن امسال را می‌توان آهنگ پیشواز انتخابات ۱۱ اسفند قلمداد کرد، آهنگی که به فضل الهی یکبار دیگر قدرت ملی را نمایان خواهد ساخت و این قدرت، ارتقای امنیت ملی را بدنبال خواهد داشت که نقش غیر قابل انکاری در بازدارندگی تهدیدات ایفا می‌نماید.
ماجرا از گفته‌های خطیب نماز جمعه تهران، سید احمد خاتمی شروع شد که گفت: «برخی از مخالفان شاه را در قفس‌های شیر‌های گرسنه باغ وحش می‌انداختند.» وی منبع و استنادی برای گفته خود ارائه نکرد و همین کافی بود که اصل گفته‌های او در سرتیتر رسانه‌های یک طیف سیاسی جای بگیرد.
انقلاب با فساد مبارزه می‌کند. مثلا ماجرای مواجهه با «چای دبش» یک افتخار است. جمهوری اسلامی مقصرین و گنهکارانش را گرفت. پول رفته را به بیان وزیر اقتصاد از دبش پس گرفت و حتی این جمهوری اسلامی بود که خبر برخورد با چای دبش را به مردم رسانه‌ای کرد.
چهره‌های خوب ما در کنار نجابت و سکوت خودشان شناخته و دیده نمی‌شوند و در نتیجه جامعه از مواهب این شناخت بهره‌مند نخواهد شد و نسل جوان احساس غرور و سربلندی نمی‌کند که چنین شخصیت‌هایی دارد.
مردم‌سالاری و فلسفه انتخابات حکم می‌کند، اراده اکثریت حاکم باشد، سؤال این است اراده اقلیت چه می‌شود؟ پاسخ آن است چون در مردم‌سالاری دینی قرار است حکم خدا و اراده خدا حاکم باشد به طور طبیعی و واقعی منافع اقلیت و اکثریت در قوانین رعایت می‌شود.
