شب وقتی سوار ماشین شد تا برود، موقع خداحافظی رفتم و صورتش را بوسیدم. این تنها باری بود که صورت حاجی را بوسیدم. ایشان رفت و ما هم هرکدام به محل استقرار خودمان برگشتیم.

شما یک بار هم حاج قاسم را پشت میز نمی‌دیدید. دائم در بیابان‌ها و مقرها و سنگرها می‌چرخید.

در یک مقطعی که هنوز دو سوم شهر دست مسلحین بود، یکبار حاج قاسم گفت می‌خواهم بروم از قلعه حلب بازدید کنم.

وقتی می فهمیدیم چند روز دیگر می‌آید، خواب نداشتیم. از اقتدار و جذبه‌اش خوف داشتیم.

حسین پورجعفری را کنار خانه‌ سردار سلیمانی دیدم. گفت «سردار سلیمانی امروز به من گفت دیگر خسته شده‌ام. یک تیر بیاید، من و تو با هم شهید شویم!»

اصلاً نمی‌دانست حاج‌قاسم، دختری به نام فاطمه دارد! گفتم «همین‌طور است. فاطمه‌خانم، دختر حاج ‌قاسم است.» بعد از صحبت حاج‌آقای عسگری، به خانه‌ سردار سلیمانی زنگ زدم.

این جمعیت اگر به گلزار شهدا می‌رفت، کشتار وحشتناکی اتفاق می‌افتاد. لطف خدا بود که قبل از رسیدن به گلزار، تابوت‌های شهدا را با یک ماشین و از راهی فرعی خارج کردند

نگاه حاج‌قاسم به ترویج و صدور این فرهنگ به جهان هم دنباله‌رو تدبیر مقام معظم رهبری برای ترجمه‌ آثار دفاع مقدس است.