میدان باز و احساس رقابت واقعی در انتخابات چگونه شکل می‌گیرد؟
يکشنبه ۳ دی ۱۴۰۲ ساعت ۱۳:۳۷
کد مطلب: 863728
حداقل در سه مقطع از مواضع و اخبار دیدارهای رهبری در امسال تاکید بر رقابتی‌تر شدن و بازترشدن میدان انتخابات به روشنی قابل برداشت است.در سخنرانی اخیر رهبری نیز لحن ایشان درباره رقابت واقعی فراتر از توصیه به «باید باشد» تغییر کرد.
به گزارش جهان نيوز، مهدی جهان‌تیغی در یادداشتی نوشت: حداقل در سه مقطع از مواضع و اخبار دیدارهای رهبری در امسال تاکید بر رقابتی‌تر شدن و بازترشدن میدان انتخابات به روشنی قابل برداشت است.در سخنرانی اخیر رهبری نیز لحن ایشان درباره رقابت واقعی فراتر از توصیه به «باید باشد» تغییر کرد. اما میدان انتخابات چه وقت باز می‌شود؟ و مردم چه وقت احساس می کنند که میدان انتخابات باز شده است؟
یک: برخی سیاسیون باز کردن میدان را فقط کار هیات اجرایی وزارت کشور و مخصوصا شورای نگهبان می دانند. این موضوع گرچه بعضا با اهداف، اغراض و بزرگ نمایی سیاسی و جناحی مطرح می شود ولی به ذات حرف چندان بیراهی نیست و بی شک این دو نهاد و مخصوصا شورای نگهبان در باز کردن میدان رقابت در محدوده وظایف قانونی خود بی تاثیر نیستند و درصدی معلوم نقش دارند. گرچه با شناختی که از این دو نهاد و گردانندگان فعلی آن وجود دارد، در صحنه عمل نیز عمدتا همین تا الان بوده است. اما علاوه بر این، دو نهاد مذکور باید به اطلاع رسانی کردن مستمر از اقدامات و تدابیر خود در حوزه امنیت، سلامت و تلاش های خود ذیل قانون به شکل گیری رقابت واقعی و باز شدن میدان انتخابات، اصرار داشته باشند و خود را ملزم به قانع کردن و اطمینان دادن به افکار عمومی و نخبگان سیاسی و اجتماعی در این زمینه ها بیش از گذشته بدانند.
دو: همانطور که گفته شد شکل دهی به رقابت واقعی و باز کردن میدان انتخابات نمی تواند یکطرفه فقط از طرف حاکمیت و نهادهای متولی انتخابات باشد، بلکه سهم شخصیت‌های تاثیر گذار سیاسی و اجتماعی، رسانه ها و احزاب نیز بسیار ویژه خواه بود. اولین موضوع این است که مجموعه‌های گفته شده نقش فعالانه و مشوقانه برای مردم برای حضور در انتخابات داشته باشنند. تا این مرحله که هنوز هم تا ایام انتخابات روزهای زیادی باقی ماند، برخی احزاب و جریانات سیاسی و رسانه‌ای نه تنها نقش فعالانه نداشته بلکه بیشتر نقش ناامیدکننده از رفتن پای صندوق رای داشتند. طرح گزاره های سیاسی، غلط و پیشداوری درباره رد صلاحیت ها، تخریب نهادهای انتخاباتی، سیاه نمایی از وضعیت فعلی کشور و کوتاهی در بیان اهمیت انتخابات در ایجاد تحول و حل مشکلات کشور، چهار شاخصه رفتار احزاب و جریانات سیاسی مذکور بوده است. ضمن اینکه عمده همین تعداد احزاب و جریانات سیاسی، دیگر فعالین سیاسی را نیز در پشت صحنه تحت فشار قرار دادند تا از شرکت یا گرم کردن تنور انتخابات پرهیز کنند. بنابراین بخشی از احزاب و چهره های سیاسی برخلاف آغوش باز نظام، سهم و تکلیف ملی خود را به خوبی تا این لحظه انجام ندادند و باید در زمان باقیمانده جبران کنند.
سه: در کنار مطالبه و فرمان رهبری برای باز شدن میدان، مردم باید احساس کنند میدان بازشده است. بخشی از شکل گیری این احساس در میان مردم قطعا کار احزاب، شخصیت های تاثیر گذار، رسانه‌ها و حلقه های میانی جامعه هست. احزاب و جریانات سیاسی در شکل گیری احساس باز شدن میدان برای مردم دو کار اساسی می توانند بکنند، اول اینکه به مردم صادقانه بگویند چه تعداد از اعضای آن‌ها و همفکرانشان در فرآیند انتخابات حضور پیدا کردند و دوم اینکه اندیشه‌های حکمرانی واقعی خود را سانسور نکنند. مثلا حزبی که به لیبرالیسم اعتقاد دارد و هر وقت در قدرت بوده نسخه لیبرالیستی در فرهنگ و اقتصاد پیاده کرده، این بخش ها از اندیشه های خود را نباید سانسور کند، زیرا مردم اینگونه از حضور اندیشه های مختلف در عرصه انتخابات بیشتر آگاه خواهند شد و احساس بازشدن میدان برای انتخابات را بیشتر احساس خواهند کرد.
