۴ ثواب ویژه اطعام نیازمندان
دوشنبه ۱ شهريور ۱۴۰۰ ساعت ۱۲:۰۶
کد مطلب: 773811
امام باقر علیه‌السلام نیز یکی از مصادیق عمل صالح در عصر غیبت به ویژه مقطع آخرالزمان را مواسات معرفی کردند. امام ذیل آیات سوره عصر، فرمود: منظور از «وَ اَلْعَصْرِ؛ سوگند به عصر» عصر خروج قائم است. درباره «إِنَّ اَلْإِنْسٰانَ لَفِی خُسْرٍ؛ همانا انسان در خسران است»، فرمود یعنی در بین دشمنان ما دچار خسران هستند و منظور از عمل صالح در فراز «وَ عَمِلُوا اَلصّٰالِحٰاتِ» ، مواسات و یاری‌رسانی به برادران مؤمن است؛ اَلْعَصْرِ عصر خروج القائم. إِنَّ اَلْإِنْسٰانَ لَفِی خُسْرٍ، یعنی: أعداءنا. إِلاَّ اَلَّذِینَ آمَنُوا ، یعنی: بآیاتنا. وَ عَمِلُوا اَلصّٰالِحٰاتِ ، یعنی: بمواساه الإخوان…» (کمال‌الدین و تمام‌النعمه شیخ صدوق، ج۲، ص۶۵۶)
اما یکی از جلوه‌های مهم مواسات، اطعام مؤمنان است، مسئله‌ای که در سیره پیامبر و اهل بیت وحی به وفور می‌خوانیم. در ثواب این عمل، امام صادق علیه‌السلام می‌فرماید «مَنْ أَشْبَعَ مُؤْمِناً وَجَبَتْ لَهُ الْجَنَّةُ»؛ یعنی هر که مؤمنی را سیر کند، بهشت برایش واجب شود.» و در دیگر روایت فرمود «اگر مسلمانی را اطعام کنم، نزد من محبوب‌تر است از اینکه همه مردمِ یک افقی را اطعام دهم راوی گوید: گفتم یک افق چیست؟ فرمود: یک صد هزار یا بیشتر. «لَأَنْ أُطْعِمَ رَجُلًا مِنَ الْمُسْلِمِینَ أَحَبُّ إِلَیَّ مِنْ أَنْ أُطْعِمَ أُفُقاً مِنَ النَّاس قُلْتُ وَ مَا الْأُفُقُ قَالَ مِائَةُ أَلْفٍ أَوْ یَزِیدُونَ.» امام سجاد نیز در روایتی در اهمیت اطعام مؤمنان فرمود «هر که مؤمنی را در گرسنگی اطعام کند، خداوند از میوههای بهشت بخوراند و هر که مؤمن تشنهای را سیراب کند، خداوند او را از شراب سربسته بهشت بنوشاند؛ مَنْ أَطْعَمَ مُؤْمِناً مِنْ جُوعٍ أَطْعَمَهُ اللَّهُ مِنْ ثِمَارِ الْجَنَّةِ وَ مَنْ سَقَی مُؤْمِناً مِنْ ظَمَإٍ سَقَاهُ اللَّهُ مِنَ الرَّحِیقِ الْمَخْتُومِ.» همچنین رسول خدا صلی الله علیه و آله در دیگر روایت فرمود «هر که شربت آبی در جایی که به آن توانایی دارد به مؤمنی آشامد، خداوند در برابر هر شربتی، ۷۰ هزار حسنه به او دهد و اگر در جایی که به آب توانایی ندارد (یعنی به سختی فراهم می‌شود) به او آشاماند، مثل اینست که ۱۰ بنده از فرزندان اسماعیل را آزاد کرده است؛ مَنْ سَقَی مُؤْمِناً شَرْبَةً مِنْ مَاءٍ مِنْ حَیْثُ یَقْدِرُ عَلَی الْمَاءِ أَعْطَاهُ اللَّهُ بِکُلِّ شَرْبَةٍ سَبْعِینَ أَلْفَ حَسَنَةٍ وَ إِنْ سَقَاهُ مِنْ حَیْثُ لَا یَقْدِرُ عَلَی الْمَاءِ فَکَأَنَّمَا أَعْتَقَ عَشْرَ رِقَابٍ مِنْ وُلْدِ إِسْمَاعِیلَ.» (الکافی (ط - الإسلامیة)، ج۲، ص۲۰۱)
از جمع‌بندی این روایات و سایر روایات مشابه بر می‌آید که خداوند پاداش و جزای خیر اطعام مؤمنین را هم در دنیا و هم در آخرت عطا می‌کند.
