به گزارش جهان نيوز، امیرالمومنین امام علی علیه السلام در حدیثی میفرمایند:
آنگاه که همه از ترس سست شده، کنار کشیدند، من قیام کردم، و آن هنگام که همه خود را پنهان کردند من آشکارا به میدان آمدم، و آن زمان که همه لب فرو بستند، من سخن گفتم.
و آن وقت که همه باز ایستادند من با راهنمایی نور خدا به راه افتادم، در مقام حرف و شعار صدایم از همه آهسته تر بود اما در عمل برتر و پیشتاز بودم.
زمام امور را به دست گرفتم، و جلوتر از همه پرواز کردم، و پاداش سبقت در فضیلتها را بردم. همانند کوهی که تندبادها آن را به حرکت درنمی آورد، و طوفانها آن را از جای برنمی کند، کسی نمی توانست عیبی در من بیابد، و سخن چینی جای عیبجویی در من نمی یافت.
خوارترین افراد نزد من عزیز است تا حق او را باز گردانم، و نیرومندها در نظر من پست و ناتوانند تا حق را از آنها باز ستانم.
*علت سکوت و کناره گیری از خلافت؛
در برابر خواسته های خدا راضی، و تسلیم فرمان او هستم، آیا می پندارید من به رسول خدا (ص) دروغی روا دارم؟ به خدا سوگند! من نخستین کسی هستم که او را تصدیق کردم، و هرگز اول کسی نخواهم بود که او را تکذیب کنم.
در کار خود اندیشیدم دیدم پیش از بیعت، پیمان اطاعت و پیروی از سفارش رسول خدا (ص ) را برعهده دارم، که از من برای دیگری پیمان گرفت (پیامبر (ص) فرمود اگر در امر حکومت کار به جدال و خونریزی کشانده شود، سکوت کن)
امیرالمومنین علی علیه السلام در قضاوتی که در دعوای بین یک مادر با زنی دیگر برسر یک کودک داشتند به قنبر فرمودند برو شمشیرم رابیاور تا این کودک را از وسط دونیم کرده وهرکدام نیمی راببرند ناگهان مادر فرزند به مولا عرض نمود من مادر این فرزند نیستم بگذارید این زن اورا ببرد دراین جا مولا حکم فرمودند این زن که ازادعای خویش گذشت مادر اوست زیرا نخواست آسیبی به فرزندش برسد. امیر المومنین علی علیه السلام هم در قضیه خلافت بخاطر بقای دین اسلام کوتاه آمدند تادین پسرعم وبرادرش که هردو برای آن جان نثاری نموده بودند باقی بماند